Okul sevme

Umm.. hello.

Geçen gün (geçen gün demek şimdi demek ki her aklıma geleni yazıyorum sanmayın) (düşüncelerim çok temelli) düşünüyordum da eskiden ben okulu hiç sevmezdim. Genel olarak bu sevgisizliğimi hala anımsarım. Ayrıca pazar gecesi sendromlarımı da hala anımsarım. Çekiştirile çekiştirile çok kez anlatıldığı üzere pazar gecesi sineması ve pazar hazırlanması benim de hayatımda yer etmiş. Her pazar öğleden sonrası depresyonlara girmeler de oldukça sıradan hadiselerdi.

Tabii bunlar bir yerden sonra öyle çok yaşanmaya başladı ki durumu tamamen normal karşılamaya başladım. Okula gitmek benim için, gece gelen sivrisinekler ve benzinci tuvaletleri gibi standart rahatsız edici 'şeyler' arasında yerini aldı. Bu durumu pek yadırgamadım ve açıkçası hiç sorgulamadım. Yıllar içinde öğrendim ki herkes bu haldeymiş.

Lakin okurum, ben üniversitede okulu sevmeye başladım. Pazar günleri içim heyecanla dolmaya başladığında bir terslik olduğunu hissettim. Hatta pazar sendromlarım yavaşça perşembe günü sendromlarına dönmeye başladı. Cuma gelecek de okul boşalacak ben de gideceğim gibi garip bir his. Bu arada bizim okulumuz teoride 5, pratikte 4 gündü. Cumaları pek okul olmazdı.

Bütün bunları tabii yurt arkadaş ortamlarına bağlayabiliriz ama sevdiğim dersleri de, sayıları çok az olmasına rağmen, harbiden severdim. İnsan merak ettiği şeyleri öğrenince içi bir hoş oluyor sanırım. Her neyse bu olayım master'da devam ediyor. Her derse bayılıyorum. Kafam yorulsa, patlasa da öğrenmek çok hoşuma gidiyor. Sadede şimdi geliyorum.

Birinci sadet şu; okul yakında bitecek. Ben işe başlayacağım. Ya işimi sevmeye başlamam da yıllar alırsa? Doğru anladıysam eğer, okulda belli bir döneme kadar istemediğin şeyleri yapıyorsun çünkü istediğin şeylere belli bir temel oluşturduğunu varsayıyorlar. Biraz haklılar. Ya ben işlerimi yoluna koyana kadar durmadan çile çekersem. Ya işim de, hamam böcekleri ve kalabalık gece kulüpleri gibi standart rahatsız edici 'şeyler' arasına girerse. Hem ben artık aklı daha eren(küçüklüğüme kıyasla) bir insan olacağım için daha acılı bir durum oluşmayacak mı? İşimin tadını tam almaya başladığım zaman emekli mi olacağım? (mızmızlanma week) Bilmiyorum, umarım sevdiğim bir işe girerim. Gerçi öğrenme işinin artık daha kolay olacağını umuyorum. Öyle olmasa da sevdiğim şeyleri öğreneyim diyorum. İşe, alışkanlık yaptığı için değil de sevdiğim için gideyim.

Neyse bu paragraf sıkıcıydı özür dilerim. İkinci sadede gelirsek, neden insanlar işini okulunu sevmiyor yahu! Çok mutsuz oluyor insanlar. Herkes bir şeylere katlanmaya çalışıyor. Mesela küçüklere de keşke istedikleri şeyleri okutsalar. Gerçi küçükler her şeyi ister. Örneğin ben hala isterim. Her seçtiğin şey harika çıkacak bir şey yok. Ama olsun ya da isteyecekleri şekilde öğretseler. Olmaz arkadaş bu fizik, kimya varsa bu i..eler bunu öğrenecek! Belki çocukları kalıplara sokmamaya çalışmak, daha faydalıdır sevgili devletimize. Keşke öyle olsa. Anında sevdirirler okulu herkese, milletin yüzü güler.

Alttaki kişi Inna. Yanında da arkadaşları var sanırım. Solda yazan şey un momento, şarkısının adı. Eskiden de bir ara herkes ispanyolcalı şarkılar yapardı. Ben de meraklıyım bu dile. Öyle işte.